Niet alle deegwaren worden gedroogd: verse deegwaren worden meteen verpakt en gekoeld bewaard. De meeste deegwaren worden echter wel gedroogd, omdat deze langer houdbaar zijn. De vochtigheidsgraad wordt hierbij verlaagd, zodat de kans op microbieel bederf sterk daalt. Het afgewerkte product dient ook hard te blijven en zijn vorm te behouden.

Meestal gebeurt het drogen vlak na de extrusie. Het deeg komt in contact met een sterke luchtstroom die de pasta volledig droogt, waardoor het deeg niet meer aan elkaar kan gaan klitten. Tijdens het drogen gaat de pasta samentrekken, waardoor er scheurtjes kunnen ontstaan.

De vochtigheidsgraad, luchtstroom en temperatuur worden onder strikte controle gehouden wanneer de pasta door verschillende drogers gaat. Deze strikte controle is belangrijk omdat te traag gedroogde pasta kan beschimmelen tijdens het droogproces, terwijl te snel gedroogde pasta makkelijk breekt.

Afhankelijk van de pastasoort wordt er op een andere manier gedroogd.

• Lange pastasoorten worden in verschillende stappen gedroogd, waarbij men start met een voordroging om de pasta stevig te maken, terwijl deze toch nog flexibel blijft. De pasta wordt aan lange horizontale stokken gehangen, die aan een ketting hangen. Deze ketting draagt de pasta doorheen verschillende klimaatzones. Een klimaatzone wordt zowel bepaald door de temperatuur als door de vochtigheidsgraad. De eerste droging gebeurt bij de hoogste temperatuur en de laatste droging bij de laagste temperatuur. Aan het uiteinde van de ketting wordt de pasta gekoeld.
• Korte pastasoorten worden ook eerst voorgedroogd, maar dan met behulp van een fluïd-bed droger. De pastastukjes liggen op een transportband, waarbij onderaan warme lucht wordt aangevoerd. Dit zorgt ervoor dat de pastastukjes een dansende beweging maken en niet aan elkaar gaan kleven. De korte pastastukjes worden nadien in twee aparte stappen verder gedroogd tot het gewenste vochtgehalte bereikt is.
  
  Voor tweede en derde droogstap kan gebruik worden gemaakt van een banddroger of een trommeldroger. Bij een banddroger bevinden de pastastukjes zich op een lopende band, waarrond radiatoren liggen. Ook met behulp van een luchtstroom is de pasta aan het einde van de band gedroogd. Trommeldrogers roteren langzaam, waardoor de pastastukjes zich naar het einde van de tunnel bewegen. Rond de trommeldrogers zijn dan verwarmingselementen geplaatst.

Tegenwoordig maakt men soms gebruik van industriële magnetrons om de pasta te drogen. Dit zou de droogtijd met enkele uren moeten doen verlagen.